Neem jij kritiek heel serieus, oftewel de mensen die het naar jou uitspreken en ga je er serieus mee aan de slag? Vind je het juist vervelend en gooi je het snel naast je neer? Of vind je het vervelend en blijft het juist hangen? In welke categorie val jij? En hoe is dat voor jou?
Ik zal eerlijk zeggen, ik neem feedback meestal wel serieus, maar het kan ook nog wel eens blijven hangen. Vooral als het me heeft geraakt in een persoonlijk stuk, wat ik al niet zo leuk vind van mezelf, of waar ik me misschien nog niet zo bewust van ben, maar blijkbaar wel iets met me doet.
In dat geval baal ik er meestal eerst van. Als ik het dan even heb laten bezinken, onderzoek ik het verder.
Neem het voor wat het is, en voel voor jezelf wat kloppend is en niet. Als het je raakt, doe er dan iets mee, onderzoek het. Wat wordt er in jou geraakt? Gebeurt dat vaker? Maar wees ook zo vrij om er niks mee te doen, als jij denkt dat het meer over de ander zegt. Want dat is altijd zo. Oordelen en/of kritiek zegt altijd iets over de ander. Je kent het misschien wel, als je met 1 vinger naar de ander wijst, dan wijzen er 4 vingers naar jezelf. Tuurlijk is dat zo, wees daarom kritisch op wat de ander zegt. Maar wees ook kritisch op wat het met jou doet.
Doet het iets? Onderzoek welk oud stuk in jou geraakt wordt. Ben je het er niet mee eens? Kijk dan of dat is omdat het je oprecht niets doet, denkt dat het niet van jou is, of dat het vanuit een verdediging van jezelf komt. Of ga je juist de aanval in, door de ander ook te veroordelen? Zowel bij aanval als verdediging heb je bij jezelf na te gaan wat er zo in jou geraakt is. Misschien onzekerheid over een bepaald stuk, dat door de ander wordt bevestigd? Of een angst, die door de ander is herkend en die jij zo angstvallig voor jezelf wilde houden? Niet door de mand wilde vallen op dat pijnlijke of verdrietige stuk?
Als mensen mij raken op een stuk waar ik zelf al onzeker over ben, dan bevestigt dat bij mij vaak de gedachte ‘ik ben niet goed genoeg’. Die overtuiging zit best diep en door dit te onderzoeken en aandacht te geven zijn er al best wat laagjes vanaf gegaan. Heling door er doorheen te gaan, door het aandacht te geven, hoewel ik er soms het liefst ver van weg blijf. Maar ik weet dat dat me niet helpt, dus dan toch maar de oude pijn opzoeken. Op korte termijn vaak even heel confronterend en vervelend, maar wat kan het op de lange termijn helend werken!
Dus zie kritiek als een kadootje, dat je verder mag gaan uitpakken, laagje voor laagje. Om uiteindelijk steeds dichterbij jezelf te komen, bij je ware authentieke ik. Hoe meer je daar bent, hoe steviger je in je schoenen staat, en hoe minder de woorden van een ander je nog zullen raken.
Tot die tijd, doe er vooral je voordeel mee!