Waarom zou je buiten coachen als je gewoon binnen kunt zitten? Waarom in weer en wind aan jezelf werken, terwijl het ook binnen in de rust en warmte kan? Wat brengt buiten coaching wat binnen coaching niet kan? Het is niet perse zo dat het ene beter is dan het andere. Buiten coaching biedt voordelen die je binnen niet hebt en andersom. Je hoeft niet een natuurmens te zijn om buiten gecoacht te kunnen en willen worden. Onderstaand beschrijf ik een aantal voordelen die ik vooral zie in de buitencoachsessies.
Voordelen van buiten coaching
Buiten zijn helpt je om te aarden, oftewel in je lichaam te komen, en in je gevoel te komen. De natuur ontspant, de natuur heeft een rustgevend effect. Veel mensen zitten vaak meer in hun hoofd dan in hun lijf. Dat is ook niet zo gek, zo worden we grotendeels opgevoed, rationeel. Terwijl juist je hoofd een saboteur kan zijn. Je lijf is altijd eerlijk en oprecht, daar mag je op vertrouwen.
De natuur trekt automatisch je aandacht, waardoor je minder met je aandacht bij je ‘beperkende’ gedachten bent. Temeer omdat het tegelijkertijd ruimte en vrijheid biedt, waardoor vaak ook letterlijk ruimte in je hoofd ontstaat. Daardoor kun je beter je aandacht en focus richten op het hier en nu.
Een ander voordeel is dat de natuur ons spiegelt. Er wordt wel eens gezegd, zo binnen, zo buiten, en andersom. De natuur heeft krachten en energie die ook in ons zitten. In de coaching sessie kunnen we daar gebruik van maken.
Uitgelicht voorbeeld van een buitencoach sessie
Een vrouw van rond de vijftig wilde graag buiten gecoacht worden. Niet alleen omdat ze het moeilijk vindt om bij haar gevoel te komen, maar op dat moment was het ook warm, en wilde ze graag met mij de verkoeling zoeken bij de zee (nog een voordeel van buitencoaching bij warm weer). In het eerste gesprek staat vooral de hulpvraag centraal. Wat is jouw vraag, wat is je aandachtspunt, waar zou je aan willen werken? We gaan in gesprek en ze wil dichter bij zichzelf komen. Ze is altijd voor anderen bezig, en vergeet zichzelf. Ze wil er voor zichzelf weer toe doen. En wat zou dat haar dan brengen vraag ik. Rust, geeft ze aan, en er komt tegelijkertijd een diepe zucht mee. Ik vraag haar op het wad iets te zoeken wat haar dienstbaarheid aan anderen weerspiegelt. Ze ziet een gebroken schelp liggen, heel klein, met gaten en scherpe randjes. Ik vraag haar het op te pakken, te voelen, ernaar te kijken. Dat vindt ze eerst heel moeilijk, maar gaandeweg kan ze het ergens neerleggen en op veilige afstand naar kijken. Dit schelpje vertegenwoordigt, zo geeft ze aan, hoe klein ze zich voelt, en gebroken, kapot, en er komt opnieuw een diepe zucht. De tranen stromen over haar wangen als ze beseft hoe moe ze is, hoe kapot, hier kijkend naar dit kleine gebroken schelpje in haar hand, voelt ze hoe kapot ze is. Hoeveel energie de dienstbaarheid naar anderen haar daadwerkelijk heeft gekost. Terwijl ze altijd doorging, het niet wilde voelen om er vooral voor anderen te zijn. Hier met de voeten in het zand, kan en durft ze eindelijk te voelen.
Symboliek en weerspiegeling van de natuur
Zo simpel, maar zo essentieel. Door de symboliek van de schelp en het buiten zijn komt het inzicht en het gevoel. Wellicht waren we er in een binnen sessie ook wel gekomen, maar dat zou vast meer tijd en meer sessies hebben gekost Ze staat er zelf versteld van wat dit bij haar teweeg brengt, dat er zoveel emoties, zoveel moeheid en zoveel verdriet naar boven komt.
Ze beseft, in haar hoofd wat ze al die tijd heeft gedaan, ze ervaart de moeheid in haar lijf en ze voelt het verdriet dat naar boven komt. Door dit op al deze lagen te doorleven en zich daarna opnieuw met de schelp te verbinden, is een eerste en belangrijke stap in haar helingsproces gezet. Ze kan nu beter naar de schelp kijken, het voelt zachter. Ze geeft de schelp een mooi, nieuw plekje op het wad en durft het nu echt aan te kijken. Het is goed zo, zegt ze.
Zo simpel en zo helend kan buitencoaching zijn.