Burn-out komt veel voor in onze samenleving en ook bij cliënten in mijn praktijk wordt het veel genoemd. Iets wat al jaren geleden is geweest of waar men nu nog midden in zit. Ik krijg nog wel eens de vraag of systemische– en regressietherapie kan helpen bij een burn-out. En dat kan inderdaad heel goed helpen.
Burn-out kenmerkt zich door zowel fysieke, mentale als emotionele symptomen. Denk daarbij bijvoorbeeld aan extreme vermoeidheid, gevoelens van prikkelbaarheid, hulpeloosheid en onzekerheid, concentratieproblemen, verhoogde stressniveaus en angstgevoelens. Het gaat ook wel gepaard met sociale terugtrekking en een verminderd gevoel van eigenwaarde. Ook fysieke klachten zoals hoofdpijn en maagklachten kunnen voorkomen.
Over het algemeen kun je zeggen dat een burn-out een vorm is van extreme uitputting die wordt veroorzaakt door langdurige stress, vaak zowel op het werk als in persoonlijke situaties. Dit kan bijvoorbeeld veroorzaakt worden door een hoge werkdruk, conflicten op het werk, onzekerheid over de baan, of een gebrek aan steun van collega’s. Daarnaast spelen persoonlijke factoren vaak ook een rol, zoals bijvoorbeeld perfectionisme, een laag zelfbeeld, moeite met grenzen stellen of een gebrek aan copingmechanismen.
Omdat stress vaak een grote rol speelt, kun je de behandeling van een burn-out richten op bijvoorbeeld stressmanagement technieken, zoals bijvoorbeeld mindfulness, ademhalings- en ontspanningsoefeningen. Of je leert nieuwe en gezonde copingmechanismen om goed met stress om te kunnen gaan. Dit kan heel behulpzaam zijn.
Mijn advies zou altijd zijn om daarnaast ook te onderzoeken waarom je het zover hebt laten komen. Ik heb het zelf een paar keer meegemaakt dat ik een tijdje uit mijn werk moest, voor een paar weken of een paar maanden, om weer op te laden. Ik was weer eens te lang over mijn grenzen gegaan. Ik ging dan ontspanning zoeken, maar ook veel bewegen, gezonder proberen te leven, en daarnaast ook altijd op zoek naar mijn eigen gedrag hierin. Waarom ben ik zo over mijn grenzen gegaan? Wat heb ik gemist aan signalen van mezelf en mijn lichaam? Of wat maakt dat ik daar niet naar heb geluisterd?
Inmiddels weet ik dat ik van jongs af aan heb geleerd om altijd maar door te gaan. Als er een pijntje is of een gevoel van verdriet of spanning, het gaat wel weer over. En dus niet luisteren naar mijn gevoel. Ik kwam er ook achter dat dit best diep zit, en dat er ook een soort van overtuiging onder ligt, dat wanneer je opgeeft, ziek bent, je afspraken niet na kunt komen, dat een teken is van zwakte, maar nog meer dat ik het dan niet goed heb gedaan. Een enorme drang en drive om het goed te willen en moeten doen, zodanig dat ik over mijn grenzen ging. Mijn lichaam heeft me vaak talloze signalen gegeven zoals vermoeidheid, prikkelbaar, snel emotioneel, spanning in mijn buik, niet goed kunnen slapen. Maar mijn overtuiging was altijd dat het met hard werken wel weer over zou gaan en goed zou komen. De werkelijkheid bleek toch heel anders te zijn.
Deze overtuiging zat heel diep, heb ik in therapie ondervonden. Wat kun je jezelf dan onbewust voor de gek houden. Door regressietherapie heb ik veel lading van deze overtuiging kunnen afhalen.
Een burn-out is een serieus probleem dat niet genegeerd mag worden. Luister tijdig naar de signalen van je lichaam. Je lichaam is altijd eerlijk! En kijk dan vervolgens niet alleen naar stressmanagementtechnieken en copingmechanismen, maar onderzoek ook juist de onderliggende oorzaken. Wat maakt dat jij het zover hebt laten komen? Welk gedrag zet jij in? Welke strategie hanteer jij en waarom? Welke overtuiging ligt er diep van binnen onder?
Dus pak vooral de onderliggende oorzaken aan om te kunnen werken aan herstel, zodat je uiteindelijk weer vol energie en plezier (nocht) in het leven kunt staan.